Wie in de vergadering bij de indianen vroeger de praatstok in handen had, die mocht spreken. De rest zweeg en luisterde met aandacht.
Wanneer iemand anders het woord wenste, dan was de voorwaarde dat hij eerst herformuleerde wat de ander had gezegd. Was die tevreden over de samenvatting die was gegeven, dan droeg hij de praatstok over. Niet eerder.
Natuurlijk is bovenstaand verhaal niet denkbaar in een tijd waar vergaderen onder werktijd geld kost. Maar de essentie van het verhaal is wel dat het belangrijk is om een standpunt van iemand anders proberen te begrijpen. Dan laat je zien dat je respect toont aan die deelnemer en bovendien sa je open om je mening te herzien.